Een held, noemt Zippora Porcelijn ‘haar’ docent Dzhamil Faria. Op aandringen van hun kinderen ontvluchtten hij en zijn vrouw Oekraine toen de oorlog begon. Eenmaal in Nederland wilde hij niets liever dan werken. Zo kwam hij voor groepen VCA-cursisten te staan bij Zippora’s bedrijf Zpits.

Foto: Zippora Porcelijn (links) en haar docent Dhzamil Faria (rechts)

De 59-jarige Dzhamil is geboren in Jemen. “Een ziekenhuis bij ons in de buurt was gebouwd door een Nederlandse hulporganisatie. En al mijn vaccinaties kwamen uit Nederland. Ik was dus al op jonge leeftijd nieuwsgierig naar jullie land.” Dzhamil ging medicijnen studeren. “Ik ben arts geworden en heb me gespecialiseerd in orthopedie.”

Eindelijk in Nederland

Dzhamils vrouw is Oekraïense. “We hebben samen in verschillende landen gewoond en gewerkt. Ook in Jemen, dat we een paar jaar geleden moesten ontvluchten wegens de oorlog. Omdat mijn vrouw Oekraïne miste, zijn we daar gaan wonen. Maar helaas, dit voorjaar moesten we weer vluchten. Vooral onze kinderen, die al volwassen zijn en in Polen wonen, drongen erop aan dat we weggingen uit Oekraïne. Nu zijn we dan eindelijk in Nederland, al was het niet onder de omstandigheden waar ik op hoopte.”

HalloWerk bracht Dzhamil op het spoor van Zippora. Zij leidt het bedrijf Zpits, dat verschillende veiligheidstrainingen verzorgt voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zippora en Dzhamil hadden een klik. “Het is zo’n optimistische, lieve en dankbare man. Hij viel me op en liet me niet meer los”, legt ze uit. Dus dacht ze na hoe ze hem kon helpen. Met een training natuurlijk, maar met een baan nog meer! Zippora: “Hij kan als arts goed communiceren en dingen aan anderen uitleggen. Hij spreekt Engels, Russisch, Arabisch en Oekraïens. Dat kan ik bij Zpits goed gebruiken, met al die verschillende nationaliteiten. Hoe meer mensen ik kan opleiden, hoe beter.”

De kunst afkijken

In eerste instantie ondersteunde Dzhamil trainer Marcel bij het geven van de meerdaagse trainingen voor het VCA-diploma, een training waarin mensen in de bouw leren werken volgens alle regels voor veiligheid, gezondheid en milieu. Hij keek de kunst van het lesgeven af bij Marcel, zegt hij zelf. Intussen vertaalde hij alle lesstof in het Arabisch en het Oekraïens, en nu staat hij ook voor zijn eigen groepen. Interessant, vindt hij: “Het is belangrijk, je kunt mensen ermee helpen en ik leer er zelf ook veel van. En ik ben blij dat ik aan het werk ben.”

Op de fiets

Het werk helpt Dzhamil om te wennen aan Nederland. Dat gaat zo goed dat hij op de fiets, door de regen, naar het interview kwam. “Ik vind het hier geweldig. Nederland is een prachtig land, en de mensen zijn hier erg vriendelijk. Ik zie het als weer een nieuw avontuur. Je moet je kansen grijpen.” Dat waardeert Zippora enorm aan hem. Ze richt zich tot Dzhamil: “Ik vind het echt bewonderenswaardig dat je helemaal opnieuw begint, in een vreemd land, dat je wéér moest vluchten voor een oorlog en dan zo je schouders er onder zet. Ik vind je een held.”

Meer weten over Zpits? Kijk dan op www.zpits.nl

English translation of this article:

“You have to seize your opportunity’s”

A hero, Zippora Porcelijn calls ‘her’ teacher Dzhamil Faria. At the insistence of their children, he and his wife fled Ukraine when the war started. Once in the Netherlands, he wanted nothing more than to work. This is how he came to stand for groups of VCA students at Zippora’s company Zpits.

59-year-old Dzhamil was born in Yemen. “A hospital near us was built by a Dutch aid organization. And all my vaccinations came from the Netherlands. So, I was curious about your country at a young age.” Dzhamil going to study medicine. “I became a doctor and specialized in orthopedics.”

Finally in the Netherlands

Dzhamil’s wife is Ukrainian. “We have lived and worked together in different countries. Also in Yemen, which we had to flee a few years ago because of the war. Because my wife missed Ukraine, we moved there. But alas, this spring we had to flee again. Especially our children, who are grown up and live in Poland, insisted that we leave Ukraine. Now we are finally in the Netherlands, although not under the circumstances I was hoping for.”

HalloWerk put Dzhamil on Zippora’s trail. She heads the company Zpits, which provides various safety training courses for people with a distance to the labor market. Zippora and Dzhamil clicked. “He is such an optimistic, sweet and grateful man. He caught my eye and stuck in my mind,” she explains. So, she thought about how she could help him. With training, of course, but even more so with a job! Zippora: “As a doctor, he can communicate well and explain things to others. He speaks English, Russian, Arabic and Ukrainian. I can really use that at Zpits, with all those different nationalities. The more people I can train, the better.”

Copy the art

Initially, Dzhamil supported trainer Marcel in giving the multi-day training for the VCA diploma, a training in which people in the construction industry learn to work according to all rules for safety, health and the environment. He copied the art of teaching from Marcel, he says. In the meantime, he has translated all teaching materials into Arabic and Ukrainian, and now he also teaches his own groups. He finds it interesting: “It is important, you can help people with it and I also learn a lot from it myself. And I’m glad I’m working.”

By bike

The work helps Dzhamil to get used to the Netherlands. That goes so well that he came to the interview on his bicycle, through the rain. “I love it here. The Netherlands is a beautiful country, and the people here are very friendly. I see it as yet another adventure. You have to seize your opportunities.” That’s what Zipporah appreciates about him. She turns to Dzhamil: “I think it’s really admirable that you start all over again, in a foreign country, that you had to flee from a war again and then put your shoulders to it. I think you’re a hero.”